فهمیدیم که تدبر در قرآن، ارتباط تنگاتنگی با قلب دارد، اما آیا هر قلبی می‌تواند ظرف پذیرش معارف قرآنی باشد؟ آیا نباید قلب انسان، صاف و پاک باشد؟